Beskidzki Okręg Łowiecki, na który składa się Ziemia Bielska, Cieszyńska, Oświęcimska, Suska, Wadowicka i Żywiecka, podzielony jest na 76 obwodów łowieckich dzierżawionych przez 73 koła łowieckie mające siedzibę na terenie okręgu oraz dwa koła zamiejscowe. Okręg graniczy z Okręgami Łowieckimi Katowic, Krakowa i Nowego Sącza, a także ze Słowacją i Czechami. Lasy pokrywają 38% powierzchni naszego okręgu. Koła łowieckie ze względu na konieczność angażowania coraz większej ilości kolegów do prac zarówno w obwodach, jak i działalności organizacyjnej corocznie przyjmują nowych członków, a ich ilość wykazuje stałą tendencję wzrostową. Zjawisko to obrazuje tabela:

   Koła łowieckie chcąc zapewnić zarówno właściwy poziom działalności organizacyjnej, jak też i integrację członków starają się pozyskać własne, stałe siedziby. W 44 kołach ogromnym wysiłkiem członków wybudowano okazałe siedziby tętniące życiem, pozwalające członkom koła znaleźć „swoje miejsce na ziemi.

   Ideą łączącą członków koła jest sztandar organizacyny. Powrót do tradycji sztandaru jest coraz żywszy: 36 koł go posiada.

   Podstawową działalnością kół łowieckich jest gospodarka łowiecka i dbałość o zwierzynę. W okresie działalności członkowie kół łowieckich przepracowali społecznie setki tysięcy godzin przy zagospodarowniu obwodów, budowie urządzeń łowieckich, uprawie poletek, zbiórce karmy, sadzeniu remiz i lasów, zwalczaniu kłusownictwa itp. Czas poświęcony przez myśliwych na te działania jest imponujący. Każdą z tych godzin można oszacować i przedstawić jako wkład członków PZŁ w rozwój łowiectwa na Podbeskidziu, ale to nie tylko o to chodzi. Praca na rzecz łowisk stanowi dla wielu z nas swoisty styl życia, bez którego trudno wyobrazić sobie współczesne łowiectwo.

   Z pewnością praca społeczna członków PZŁ znajduje odbicie w stanach i pozyskaniu zwierzyny w obwodach łowieckich. Okres od rozpoczęcia działalności Zarządu Okręgowego (Wojewódzkiego) w Bielsku Białej pozwala na określenie trendów zachodzących w populacjach zwierząt łownych. W tym okresie kilka gatunków zniknęło z listy zwierząt łownych i stało się gatunkami chronionymi. Taki los spotkał wszystkie duże drapieżniki, dziekie kaczki oprócz czterech gatunków łownych, a także kilka innych będących od wieków gatunkami uznanymi za łowne. Stany zwierzyny są kluczowe dla sporządzania Rocznych Planów Łowieckich i wielkości pozystania.